Historia pałacu we wsi Topolno

Topolno to obecnie niewielka wieś w pow. świeckim w woj. kujawsko-pomorskim, licząca kilkaset mieszkańców. O dawnym znaczeniu Topolna świadczy piękny barokowy kościół i historia pałacu położonego nieopodal. Topolno należało do rodów magnackich, które zauroczone  pięknem doliny dolnej Wisły wybrali sobie to właśnie miejsce na rezydencję.  Ze względu na żywy tu kult maryjny i obecność paulinów, Topolno nazywane było Częstochową Północy.

Pałac we wsi Topolno

Dawniej przez Topolno przebiegał szlak handlowy. Była tu też osada, która strzegła przeprawy przez Wisłę. Pierwsze wzmianki o wsi granicznej Topolno pochodzą z 1239 r. Za czasów Świętopełka II, księcia pomorskiego wieś wchodziła w skład kasztelanii świeckiej. W XVI i XVII w. wieś należała do Konarskich, w XVIII w. do Czapskich a w XIX w. do Jeżewskich.

Dalie wokół stawu pałacowego w Topolnie

Możliwość kupna zdjęcia via bestelle.net Kliknij Tu

W XVII w. kasztelan gdański Stanisław Konarski wystawił w Topolnie modrzewiowy dwór, w którym znajdowała się biblioteka z rzadkimi zbiorami, archiwa rodzin Czapskich, Konarskich i Jeżewskich, rzeźby, galeria obrazów Bacciarellego, okazy starej broni i monet a także zbiory saskiej porcelany i włoskich fajansów. Również w XVII w. sprowadzono tu Paulinów, którzy mieli strzec cudownego obrazu MB, objawionego w 1583 r. Konarscy wybudowali dla nich specjalne zabudowania klasztorne.

Barokowy kościół w Topolnie

Więcej o kościele pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Topolnie i pięknej legendzie z nim związanej Kliknij Tu

Ostatnim XIX-wiecznym właścicielem majątku był przybyły z Litwy Włodzimierz Kubicki - Piotluch. Za jego rządów, w 1890 r. pałac spalił się wraz ze zbiorami. Na jego miejscu ok. 1891 r. dziedzic wybudował obecny budynek, lecz nie zdążył już w nim zamieszkać. W 1896 r. sprzedał wieś Komisji Kolonizacyjnej, która rozparcelowała grunta i sprowadziła tu osadników niemieckich.

Grota Maryjna w ogrodzie przy pałacu w Topolnie

Resztówkę wraz z pałacem w 1920 r. kupiła Maria Karłowska, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Prowadziła tu podobną działalność, jak w innych swoich tego typu placówkach. Siostry opiekowały się dziewczętami upadłymi, które odbywały resocjalizację poprzez pracę w gospodarstwie i naukę.

Medalion na fasadzie pałacu w Topolnie.

Bł. Maria Karłowska

W Topolnie na przestrzeni wieków przebywał szereg znanych postaci: król Szwecji Karol XII, Napoleon, Hitler, król Polski Stanisław Leszczyński. W 1635 r. otrzymało ono prawa miejskie.

4 września 1939r. przeprawę przez Wisłę w okolicach Topolna  wizytował Adolf Hitler. Hitler przesunął wizytację ze względu na potwierdzone informacje o próbie zamachu na niego. W okresie II wojny światowej w budynku pałacu mieścił się sztab wojsk niemieckich, zaś na piętrze ulokowano obóz dla jeńców wojennych.

Po 2. wojnie pałac oddany został siostrom pasterkom, które prowadzą tu Placówkę Opiekuńczo - Wychowawcza dla dziewcząt im. Błogosławionej Marii Karłowskiej.

Widok na prawy brzeg Wisły

Pałac w Topolnie otoczony był kiedyś pięknym parkiem o pow. ok. 5 ha. Niewiele jednak z niego zostało. Dziś to głównie nieużytki.

Za: Tablice informacyjne we wsi Topolno.

English Summary

The last owner of Topolno built this palace at the end of the 19th century. However, he died before the construction was completed. The construction was completed by the next owner - Bl. Maria Karłowska, founder of the Congregation of the Pastoral Sisters. Pastoral Sisters run here a Girls Halfway House to this day.

/woga/

Fot. Elisabeth Fazel.

Stary Młyn we wsi Gruczno

Tym razem zahaczyliśmy o malowniczą i pięknie utrzymaną wioskę o nazwie Gruczno, która leży w powiecie świeckim w woj. kujawsko-pomorskim.

Stary młyn we wsi Gruczno. Zdjęcie w większej rozdzielczości na portalu 500px.com Tutaj

Stary młyn we wsi Gruczno

Wielokrotnie piszemy, że warto zboczyć z głównych tras i zapuścić się w wiejskie drogi. W zasadzie co wieś lub miasteczko, to znajdujemy coś ciekawego. Niejednokrotnie bardziej ciekawego od znanych obiektów pokazywanych w folderach. Przede wszystkim można porozmawiać z ciekawymi ludźmi, którzy historię danego miejsca mają w małym palcu. Jest więc nadzieja, że historia "Polski powiatowej" nie zaginie.

Wieś Gruczno

Gruczno było kiedyś dużą wsią - jedną z największych na Pomorzu. Jej udokumentowane początki sięgają VII wieku. Niestety zniszczenia i wymordowanie ludności w czasie Potopu Szwedzkiego spowodowały, że Gruczno nie osiągnęło już dawnej świetności.

Stary Młyn w Grucznie

Budynek o ścianach z pruskiego muru, stary młyn w Grucznie zbudowany został w 1888 r. przez Niemca, Hermana Pauly’ego. Położony jest u podnóża wysoczyzny, której część nazywana jest Górą św. Jana, a po kociewsku Święta Jona. To właśnie na jej szczycie od VII do początków XIII w. istniały osada i gród co udowodniły wykopaliska.

Dolina Dolnej Wisły w okolicach Gruczna

Młyn do 1949 r. napędzała woda z pobliskiej strugi, później urządzenia napędzane były elektrycznie. Młyn działał aż do 1998 r. Wewnątrz zachowały się oryginalne urządzenia produkcyjne.  Na początku XXI wieku  obiekt został wykupiony przez Towarzystwo Przyjaciół Dolnej Wisły, którego jest obecnie siedzibą. To uratowało go zapewne od stania się kolejną ruiną.

Neogotycki kościół św. Jana Chrzciciela w Grucznie, koniec  XVIII wieku

Jak zwykle mieliśmy szczęście ponieważ przed młynem spotkaliśmy  pana dr Jarosława Pająkowskiego, dyrektora Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego oraz założyciela Towarzystwa Przyjaciół Dolnej Wisły.  Dr Pająkowski jest także jednym z pomysłodawców Festiwalu Smaku w Grucznie podczas, którego promowane są produkty lokalne, tradycyjne i ekologiczne.  Niestety, Festiwal Smaku w tym roku się nie odbędzie z wiadomych przyczyn. W zamian organizowane są do końca października spotkania edukacyjne dotyczące  pszczelarstwa.

English Summary

Historic mill constructed in 1888 in Gruczno village. The mill ceased operations in 1998 and  now is the seat of the Society of Friends of the Lower Vistula River Valley, north-central Poland.

W pobliżu Gruczna warto zobaczyć:

Barokowy kościół w Topolnie

Chata mennonicka w Chrystkowie

/woga/

Fot. Elżbieta Fazel.

Sanktuarium Maryjne w Skulsku

Wieś Skulsk w Wielkopolsce wymieniona po raz pierwszy została w dokumentach z 1240 roku. W XIV wieku Skulsk otrzymał prawa miejskie, które stracił po powstaniu styczniowym.
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Józefa w Skulsku

Murowany kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Józefa wzniesiony został na początku XIX w., na miejscu istniejącej tu wcześniej gotyckiej świątyni (spłonęła 1785 r.).
W ogrodzie Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skulsku

W XV w. w głównym ołtarzu kościoła w Skulsku umieszczono drewnianą figurę Matki Bożej Bolesnej, która wkrótce zasłynęła łaskami. Skulska Pieta pochodzi z 1420 r. Figurkę ukoronował 3 czerwca 1997 roku w Gnieźnie papież Jan Paweł II.

Skulska Pieta, ze strony idziemy.pl

Za: sanktuaria.maps24.eu, Wikipedia.

Fot. Elżbieta Fazel.

Romański Kościół Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu

Dzieje kościoła p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu odzwierciedlają  trudną i często tragiczną historię kujawskiej ziemi i historię polskiej państwowości.
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu

Fundatorem kościoła p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu był prawdopodobnie książę Leszek Bolesławowic, który panował w latach 1173-1186. 1231-1239). Jego budowę kontynuowali kolejni władcy Inowrocławia. Kościół oddano do kultu we wrześniu 1233 roku i stał się parafialną świątynią miasta aż po lata 30. XIV wieku.
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu

Następne lata ba nawet stulecia, to w historii kościoła Najświętszej Maryi Panny pasmo klęsk i nieszczęść. 
W 1239 roku  został spalony w czasie najazdu księcia pomorskiego Świętopełka na Inowrocław. Dnia 2 września 1431 roku pod Inowrocław dotarło wojsko krzyżackie pod wodzą Josta Strupperga, które w dwa dni później zdobyło miasto i spaliło kościoły. Najbardziej ucierpiał kościół p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny. Zniszczenia były tak wielkie, że bogata dotąd parafia popadła w wielkie kłopoty finansowe. Kościół z wolna podupadał, a czary goryczy dolał XVII wiek i wojny ze Szwedami.
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu - fronton z ceglanymi wieżami

Kościół powoli stawał się ruiną. Po wojnie północnej w latach 1700-21, żaden z kościołów w Inowrocławiu nie nadawał się już do użycia. Próba remontu świątyni także zakończyła się niepowodzeniem. w 1779 roku zawaliła się ściana  zamykająca prezbiterium, pociągając za sobą sklepienie. Ocalała w gruzach stojąca w głównym ołtarzu gotycka rzeźba Madonny. Ostatecznym ciosem był pożar świątyni w nocy z 3 na 4 grudnia 1834 roku. Świątynia spłonęła doszczętnie i odtąd wypalone mury kościoła zaczęto nazywać Ruiną. Nazwa miała także odzwierciedlać stan państwa polskiego, a w zasadzie jego brak.
Gotycka rzeźba Madonny w inowrocławskiej "Ruinie". Więcej o Uśmiechniętej Madonnie z Inowrocławia Tutaj

Kolejne prace restauracyjne rozpoczęto w 1900 roku, a już w 1901 r. zaczęto wyposażać wnętrze świątyni. Kościół konsekrował 25 sierpnia 1929 roku jego odnowiciel, Antoni Laubitz, wówczas biskup sufragan gnieźnieński.
W czasie okupacji niemieckiej okupant zamienił kościół na magazyny. Po powojennej odbudowie,  dekretem z dnia 25 kwietnia 1980 roku kardynał prymas Wyszyński,  z dniem 3 maja 1980 roku, po blisko 400 latach, ponownie erygował parafię Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu, a wcześniej w 1966 roku ustanowił kościół  świątynią rektorską. Na mocy decyzji Stolicy Apostolskiej z 10 kwietnia 2008 r. kościół podniesiono do rangi bazyliki mniejszej.

Kościół p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu słynie płaskorzeźbionymi i rytymi ciosami tkwiącymi w zewnętrznych ścianach świątyni. Już na początku XIX w. uważano je za zabytki cenne, unikalne w Polsce, warte ocalenia dla potomnych.
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu - tajemnicze artefakty na ścianie świątyni

Próbowano wyjaśnić ich symboliczne znaczenie. Hipotez było kilka, m.in.: że kościół był wcześniej świątynią pogańską, że zbudowano go z gruzów pogańskiej świątyni, wstawiając w jego mury kamienie z wyobrażeniami pogańskich bóstw, albo najnowsze, że płaskorzeźbione maski mają związek z cywilizacją celtycką, z uprawianym przez ten lud kultem "ściętych głów". Niestety, żadna z nich nie została potwierdzona przez naukowców. Wiadomo tylko, że technika wmurowania w ścianę świątyni płaskorzeźbionych ciosów jednoznacznie wskazuje, że umieszczono je w trakcie budowy kościoła. Za: odznaka.kuj-pom.bydgoszcz.pttk.pl

Opr. wog

Fot. Elżbieta Fazel.

Polecana literatura: Sikorski Cz., Kościół p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu, Inowrocław, 1991.

Bawarskie miasteczko Hipoltstein

Po drodze z Ingolstadt do Norymbergii wystarczy zjechać  z autostrady A-9 w prawo i po paru kilometrach znajdziemy się w uroczym małym miasteczku Hipoltstein. Hipoltstein administracyjnie  przynależy do rejencji środkowa Frankonia w Bawarii, Niemcy i leży w pobliżu jeziora Rothsee.
Ratusz w Hipoltstein

Miasteczko liczy sobie ok. 14 tys. mieszkańców i posiada piękną historyczną zabudowę. Początki zamku (i miasta) Hipoltstein X wieku. W XIII i XIV w. zamek był siedzibą Herren von Stein.
Ruiny wczesnośredniowiecznego zamku Hipoltstein

Dawna rezydencja Johann Friedrich w Hipoltstein

Historyczne mury miejskie w Hipoltstein

Historyczna zabudowa w Hipoltstein

Germany Wiki

Hilpoltstein ist eine Stadt im mittelfränkischen Landkreis Roth und liegt etwa 30 Kilometer südlich von Nürnberg unweit des Rothsees. Als eigentliche Begründer des „oppidum in Lapide“ um 1280 gelten Heinrich von Stein und sein Sohn Hilpolt I. aus dem Geschlecht der Herren von Stein.
Dla każdego drzwi otwarte w kościele Mariä Geburt, Jahrsdorf (Hipoltstein), 1729r.

English Wiki

Hilpoltstein is a town in the district of Roth in Bavaria, Germany. It is situated 10 km southeast of Roth bei Nürnberg and 30 km south of Nuremberg, close to the lake 'Rothsee.

Church of Saint John the Baptist in Hipoltstein

Fot. Elisabeth Fazel, 2018-19.

Kościół we wsi Rojewo na Kujawach

Zabytkowy, poewangelicki  kościół pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych we wsi Rojewo, pow. inowrocławski, woj. kujawsko-pomorskie.

Zbudowany w latach 1905 – 1910 roku, jako zbór protestancki.  Od 1976 roku jest kościołem rzymsko – katolickim. Obecny budynek nosi cechy romańsko - renesansowe, natomiast wieża główna zbudowana jest w stylu neoklasycyzmu, nawiązując do tradycji baroku.
Kościół w Rojewie. Po prawej stronie plebania, dawna pastorówka, 1908 - 1910.

Kośció w Rojewie, wnętrze.

Kościół w Rojewie, barokowa wieża.

Fot. Elżbieta Fazel.
Na podstawie: rojewo.pl, zabytek.pl

Drewniany kościół w Ślesinie

Ślesin to miejscowość położona w powiecie nakielskim, w gminie Nakło, w woj. kujawsko-pomorskim. W centrum wsi stoi drewniany kościół pw. św. Mikołaja z 1779 r. Jest to budowla jednonawowa, konstrukcji zrębowej, oszalowana. Wystrój i wyposażenie wnętrza jest barokowe i rokokowe.

Dokumentu erekcyjnego parafia nie posiada. Pierwszy kościół założyli i uposażyli prawdopodobnie w XIV wieku Nałęcze. Parafia pod wezwaniem św. Mikołaja założona przy lokacji wsi na prawie średzkim należała do mniejszych. W roku 1486 proboszczem był tu Mikołaj z Kościana. W tym okresie istniał w Ślesinie prawdopodobnie drugi, nowszy kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych, ufundowany przez dziedzica wsi Wojciecha Jackowskiego.
Drewniany kościół we wsi Ślesin, ołtarz główny z II połowy 18 wieku. Zdjęcie za Wikipedią. Niestety w trakcie naszej bytności w kościele trwały prace renowacyjne i nie można było wejść do środka.

W roku 1754 wojewodzic czernihowski, książę Aleksander Hilary Potulicki wystawił nową świątynię, która nawiązywała do tradycji drugiego kościoła ślesińskiego i nosiła nazwę Wszystkich Świętych. Kościół w niedługim czasie z nieznanych przyczyn spalił się. W miejsce starego Potuliccy wznieśli w roku 1779 nowy, któremu nadano pierwotne wezwanie św. Mikołaja. Reliktem poprzedniej świątyni pozostała do dziś chorągiewka na sygnaturze wieży z literami A.P. (Aleksander Potulicki) i datą 1754.
Wieża kościoła w Ślesinie

Drewniany kościół we wsi Ślesin.

Zdjęcia: Elżbieta Fazel, lipiec 2018r.
Tekst za Wikipedią.
O kościołach drewnianych woj. kujawsko-pomorskiego także tutaj:
Drewniany kościół we wsi Liszkowo
Drewniany kościół we wsi Niestronno
Drewniany kościół we wsi Kozielec

Drewniany kośćiół we wsi Niestronno - świadek historii

Drewniany kościół św. Michała Archanioła we wsi Niestronno.

Historia Niestronna, tej niewielkiej wsi na Pałukach w powiecie mogileńskim, w woj. kujawsko-pomorskim, związana jest z bardzo ciekawą postacią. Mowa o Arcybiskupie Gnieźnieńskim Bodzanta lub Bodzęta herbu Szeliga (1320-1388). Był bardzo zdolnym administratorem i to on w 1983 roku wyposażył w Niestronnie parafię.
Arcybiskup Gnieźnieński Bodzanta - domena publiczna

Po śmierci Ludwika Węgierskiego Bodzanta próbował osadzić na polskim tronie Zygmunta Luksemburskiego, później Ziemowita  IV Mazowieckiego. Koronował go nawet w 1383 roku na zjeździe w Sieradzu. Wg tej koncepcji Ziemowit IV (Siemowit) miał poślubić Jadwigę Andewageńską. Spiskował nawet w celu porwania Jadwigi, a Ziemowita usiłował wprowadzić po kryjomu na Wawel ukrytego w swoim orszaku. Wyczuwając nieprzychylność szlachty szybko zmienił front  by osobiście ochrzcić Władysława Jagiełłę i koronować go na króla.
O ojcu Ziemowita IV, Ziemowicie III polecam ciekawy (mam nadzieję) mój tekst na tym blogu: Siemowit III

Niestronno Kościół, ołtarz główny z końca 18 wieku

W roku 1383 Niestronno spotkało nieszczęście, jak zresztą wiele innych miejscowości w dobrach gnieźnieńskich - najazd wojsk wojewody płockiego Abrahama Sochy, które uczestniczyły w wyniszczającej wojnie domowej między dwoma możnymi  rodami pałuckimi - Grzymalitami i Nałęczami.

Plebania kościoła w Niestronnie

A teraz o samym kościele. Kościół p.w. Świętego Michała Archanioła z 1742 r. Zbudowany staraniem kapituły gnieźnieńskiej. Renowacja w 1868 r. W 1914 r. wydłużono nawę. W 1999 r. okradziony.

Niestronno kościół. Chór muzyczny wsparty na dwóch filarach, o prostej linii parapetu z organami Paula Voelknera z 1913 r.

Przy wejściu na ogrodzony teren przykościelny znajduje się grobowiec rodzin Sołtysińskich i Krausów, które były właścicielami tutejszych dóbr na przełomie XIX i XX wieku.

Kościół w Niestronnie, ołtarz boczny.

wog

Fot. Elżbieta Fazel.
PS Zainteresowanych tematem książąt mazowieckich odsyłam także do mojego artykułu na tym blogu "Księżniczka Mazowiecka Cymbarka Prababka Rodu Habsburgów". Księżniczka Cymbarka to córka księcia Ziemowita IV Księżniczka Mazowiecka Cymbarka

Temat drewnianych kościołów w woj. kujawsko-pomorskim także tutaj:
Drewniany kościół w Ślesinie
Drewniany kościół w Liszkowie
Drewniany kościół we wsi Kozielec

Trasa rowerowa wzdłuż rzeki Inn w Tyrolu

Trasa rowerowa w austriackim Tyrolu (Innradweg) zasadniczo wiedzie wzdłuż rzeki Inn.
Trasa rowerowa w Tyrolu w pobliżu wsi Pettnau.

Liczy 190 km i jest może najpiękniejszą trasą rowerową w Europie. Ma charakter typowo rekreacyjny, przebiega doliną więc wzniesienia są tu rzadkie. Za to wokół cudowne alpejskie krajobrazy z masywami Alp Sztubajskich, Mieminger i Karwendel. Co chwilę trasa przecina malownicze tyrolskie miasteczka i wsie. Te tereny to także raj dla nie tylko miłośników natury ale i historii. Tyrol z doliną rzeki Inn to przecież "kręgosłup historyczny" Europy jak pisał Goethe.

Dolina rzeki Inn (Inntal) i wioska Hatting oraz Mieminger Range z górą Hohe Munde.

English Summary

The classic 520-kilometer long Inn Cycle Path (Innradweg), which is ranked among Europe's longest and most scenic cycle routes, follows the River Inn from its source on Maloja Pass, Switzerland, through Austria's Tirol and to Passau, Germany. Pettnau, Tyrol, Austria.

Dolina rzeki Inn (Inntal), widok na gminę targową Telfs

wog

Fot. Elisabeth Fazel.

Klasztor Ettal Barokowa Perła Bawarii

Klasztor Ettal (Kloster Ettal, Ettal Abbey) – barokowy kompleks klasztorny w Ettal, niewielkiej miejscowości położonej 10 km na północ od Garmisch-Partenkirchen i na południowy wschód od Oberammergau.

Opactwo powstało już 1330 dla sprowadzonych tutaj benedyktynów którzy do dnia dzisiejszego opiekują się opactwem. Klasztor ten zachował swoje historyczne zaplecze (m.in. budynek browaru). Ponadto znajduje się tu siedziba Bawarskiej Kongregacji Benedyktynów (niem. Bayerische Benediktinerkongregation), dom gościnny, gimnazjum z internatem.

Klasztor Ettal - kopuła z freskami

Pierwotny gotycki kościół był skromną budowlą w porównaniu do wielkich kościołów średniowiecznej Bawarii.Opactwo doznało wielkich zniszczeń podczas reformacji z rąk żołnierzy Maurycego z Saksonii, ale przetrwało problemy wojny trzydziestoletniej (1618–1648).

Klasztor Ettal - wnętrze

W 1709 r., Za czasów opata Placidusa II Seiza, złoty wiek Ettal rozpoczął się od założenia „Akademii Rycerskiej” („Ritterakademie”), która stała się bardzo popularną szkołą i zapoczątkowała tradycję edukacyjną opactwa. W 1744 r. Opactwo i kościół opactwa zostały w dużej mierze zniszczone podczas pożaru.

Klasztor Ettal - barokowy konfesjonał

Późniejsza spektakularna przebudowa w stylu barokowym, z podwójną kopułą była zgodna z planami Enrico Zuccalli, szwajcarsko-włoskiego architekta pracującego w Monachium.. Dekoracji dokonali przede wszystkim Josef Schmutzer ze Szkoły Sztuk Pięknych Wessobrunn i Johann Baptist Straub, który był odpowiedzialny za ołtarze i prezbiterium.

Fot. Elżbieta Fazel

Tekst za Wikipedia.

Salzburg Cathedral

Salzburg Cathedral (German: Salzburger Dom)

is the seventeenth-century Baroque cathedral of the Roman Catholic Archdiocese of Salzburg in the city of Salzburg, Austria, dedicated to Saint Rupert and Saint Vergilius.
Salzburg Cathedral DOM

Founded by Saint Rupert in 774 on the remnants of a Roman town, the cathedral was rebuilt in 1181 after a fire. In the seventeenth century, the cathedral was completely rebuilt in the Baroque style under Prince-Bishop Wolf Dietrich Raitenau to its present appearance.
Salzburg Cathedral still contains the baptismal font in which composer Wolfgang Amadeus Mozart was baptized.

Salzburg Cathedral - frescoe and stucco

Salzburg Cathedral interior

From Blog Archive: www.tyrol-guide.com, 2015.
Photos by Elisabeth Fazel.
Source text: Wikipedia (summary).